6 7 8 9 10 [11] 12 13 |
Thema = Misschien kan ik nu 2013-02-13 / Aloysius Klepper
Minderwaardigheidscomplex De weg liep jaren dood eindigde op een muur toch bleef ik deze volgen probeerde door die muur te breken zonder gereedschap zonder hulp beef ik mezelf pijnigen want het moest mij lukken tot plots ongevraagd iemand een hamer bracht samen sloegen wij toe een bres ontstond achter die muur bleek een nieuwe wereld misschien kan ik nu zijn wie ik ben.
©Aloysius Klepper, 2013 |
Thema = Misschien kan ik nu 2013-02-12 / Aloysius Klepper
Misschien kan ik nu Zou dat echt zo zijn dat ik nu misschien zomaar zomaar zonder pillen lucht heb in mijn lijf leeg ben in mijn hoofd misschien kan ik nu alles zeggen zomaar zonder erop afgerekend te worden door mijn omgeving dat zou toch mooi zijn als dat alles kon zomaar zou Utopia dan echt bestaan ©Aloysius Klepper,2013.
|
Thema = Dag en nacht 2012-09-17 / Aloysius Klepper
Muziek van de nacht
Scheiding van dag en nacht vult je met een sensatie langzaam, teder gaat het licht over in duisternis
compositie van geluiden nachtvogels zingen hun avondlied in huizen schuiven de gordijnen mensen begeven zich ter ruste
muziek van de nacht laat zich horen opent de ogen van de wereld voor hen die wakker zijn
meeslepend is die macht stroomt traag in je poriën vult je met iets onbestemds dat is wat de nacht alleen kan
deze nacht doet dat met jou neemt je mee in zijn muziek maakt je onverwacht vrolijk tot het morgenlicht ontwaakt.
© Aloysius Klepper |
Thema = Groen van toen 2012-09-06 / Aloysius Klepper
Oud groen
Waaier van percelen rondom een oude stad door eerlijk te verdelen heeft elke boer wel wat
omzoomd door hoge bomen beschermd door ringdijk geen stormwind kan daar komen de oogst blijft immer rijk
vanaf de hoge kantelen van het oude Purmersteijn zie je kinderen spelen met hoepels op het plein
linde en kastanjebomen groeien in de straten van een stad die altijd zal blijven boeien dank zij dat frisse groene blad.
©Aloysius Klepper, 2012 |
Thema = Dag en nacht 2012-09-06 / Aloysius Klepper
Nacht naar dageraad met bloemen
Klaprozen rood en margrieten velden kleurenpracht sluiten zich eerbiedig bij het naken van de nacht
duister schaduw werpend over bedauwd weideland luisterend naar het eeuwig spel van een hoger hand
wanneer de Zon aan de einder klimt tonen zij wederom hun kleuren onbeschaamd en vrij willen niet meer treuren
heffen hun kopjes naar het licht daar waar achter wolken altijd een warmte is voor alle wereldvolken.
©Aloysius Klepper, 2012 |
6 7 8 9 10 [11] 12 13 |