alle (8) gedicht(en) van
'Rina Kwee-Brouwer'

(overige: zie archief ⇒)  
[1] 2
Thema =
2024-06-14 / Rina Kwee-Brouwer


Het eenzame dorp
 
midden in de zomer
dool ik door de zwoele nacht
het is stil om me heen
de uitgestorven huizen
blikken me glazig aan
de gordijnen soms dicht
terwijl ik loop
doemen de bomen
als donkere bergen op
alleen de kikkers laten zich horen
 
de dorpelingen zijn op reis
op vleugels zijn ze vertrokken
net zoals de dag
ongemerkt is heengegaan
om mij alleen achter te laten.
 
 Rina Kwee-Brouwer
Thema = Lente
2023-05-15 / Rina Kwee-Brouwer

De lente begint
 
 
Een knop springt open.
 
 
Samengebald als een winterse gedachte
wachtte het op warmte
ontwakend uit een droom
ingekapseld in water en geur
doorschijnende belofte van kleur.
                    
Ginder in ’t verschiet
schiet een straal omhoog
veroorzaker van kleine erupties
opgekropte energie komt vrij
daar gloort de lente blij
aan de hemelboog.
 
De waterbel springt open
opent het omfloerste dal
verzaker van de aantrekkelijke slaap
springt tevoorschijn met kracht
een waaier van kleurenpracht
verschijnt overal.
 
 
 © Rina Kwee-Brouwer
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Rina Kwee-Brouwer

Corona
 
licht aan het eind
 van de tunnel
zolang het zicht
 niet wordt vertroebeld
 door donkere dagen
 komen wij stapje
 voor stapje terug
 in de normale wereld

©2021 Rina Kwee-Brouwer
Thema =
2020-03-28 / Rina Kwee-Brouwer

 

Tussentijd


Tijd bestaat niet

de mens verandert

men heeft geen tijd meer?

of gaat het over leefruimte?

men wil meer, meer

jaagt elkaar op

leven raakt failliet.


Het moet juist minder, minder

eenvoudiger leven

minder mensen

minder conflicten

luister naar de natuur.


Voordat men dit door heeft

wachten wij

in de tussentijd maar af.




Rina Kwee mei 2016

Thema = Vrijheid
2020-01-23 / Rina Kwee-Brouwer

Vrijheid

 

Boven rijkdom

boven gezondheid

het hoogste goed

geen beloftes

geen giften

wat men ook doet

kan goedmaken

een mens raken

die onterecht gevangen zit.

 

Niet voor de hoogste bieder

maar voor een ieder

die leeft op dees’ aard

is de eeuwenlang

bevochten vrijheid

het meeste waard

immer is gebleken

als alles is verkeken

is dit hetgeen waarvoor men bid


 

[1] 2