de merel
 
 
dagelijks
vanuit zijn stek
hoog in de conifeer,
klinken zijn klanken
 
bij het ochtendgloren
- de dag wordt geboren -
als een twinkeling
in de nog lege oren
 
’s morgens
als een big surprise
rond de koffie
 
’s middags
als het bonbonnetje
bij de thee
 
’s avonds
als het samenklinken
van kristallenglazen
 
en, zijn laatste
- in silhouet bij
  ondergaande zon –
als het zachtjes kussen
voor het slapen gaan.
 
 
 Michiel de Jong
Juni 2000