vorige pagina 

 volgende pagina

Met de nadruk op terloops
vlieg ik zonder vleugels
subjectief het tegenlicht tegemoet
daar waar ik jou ontmoette
verloor ik deels mijzelf

maar met de handen op mijn rug gebonden
schrijf ik met mijn mond
polijst mijn omgeving
met de kleuren van de grond

donker van aard licht in wezen
strek je uit maar raak mij niet aan
ik bewonder jou van afstand

het is niet anders
maar ook niet hetzelfde

Wellicht onbeschrijfelijk mooi

© Sebastiaan Stroosnijder.
 

Straattheater
 
    het plein komt tot leven
vrolijke stemmen duikelen
over de straten
lippen krullen
de lach vult de ruimte
 
theatrale acts verbazen
klanken spatten
klaterend op de stenen
klimmen langs de muren
het springt, het swingt
 
feestvierders dansen
bruisend van leven
wijde armen ontvangen
de stad viert theater
 
©gerda hooijberg

Waterballet
 
ze giebelen en gillen
bij de bedriegertjes
dansen op gaatjes
vol bravoure pletsen ze
van straal naar straal
spatten anderen nat
 
ze klimmen en klauteren
op glimmende koeien
alleen die doffe
op haar sokkel
staart omhoog
onbereikbaar
 
geroezemoes
van het publiek
vormt het decor
 
© Thea de Hilster, juli 2016
 

Volwassen worden
 
zie ze staan voor hun kast
trekken iets van een stapel
hangen het voor hun slanke lijf
schudden de lange manen en
gooien het goed op een hoop
 
als de kleding is bepaald
gaan ze voor de spiegel zitten
ogen opmaken, lippen aanzetten
wangen met een natuurlijke blos
krijgen een extra accent
het gegiechel is niet van de lucht
 
ze spiegelen zich aan elkaar
willen anders zijn dan anderen
en toch opgaan in de massa
iets moeten is stom
schouders worden opgehaald
 
toekomst is ongewis
het gegiechel
voor de spiegel
realiteit
 

Tussen
 
tussen tijd en ruimte
daar waar geen verleden
geen toekomst ligt
voel ik me verloren
in het verre verschiet
waar engelen verpozen
 
tussen voegsel en muur in minuscule holtes
voelen vervormde vingers piepkleine zaadjes
vallen door verborgen spleten
waar gebroken korrels ontkiemen in een fractie
ontstaat nieuw leven tegen de verdrukking in
 
een nieuwe toekomst
waar tijd geen ruimte
claimt maar stevig
in de aarde geworteld is
 
waar taal en zin zich ontplooien
roep ik tegen terreur als in een woestijn
waar slechts een enkele roos zijn bloemen toont
en een eenling mijn roep maar hoort
 
in het verre verschiet
tussen tijd en ruimte
voel ik me erkend in het kleine
 

vorige pagina 

 volgende pagina