alle (44) gedicht(en) van
'2018'

(overige: zie archief ⇒)  
1 2 3 [4] 5 6 7 8 9
Thema = Wandelend in het duister
2018-09-15 / Gerda Hooijberg

 
Dwalend door het duister
 
grote gaten vielen in de dag
de taal was hard, de blik versteend
alle nachten werden gitzwart
voelde me verstikt door de chaos
 
van alle richtingen beroofd
verlies ik het veld onder mijn voeten
ik volg struikelend een pad
verdoofd als een verdrevene
 
leg mij neer bij stromend water
het kalme geluid bespeelt mij
brengt de rust in mij terug
ik was ver weg van de werkelijkheid
 
er is een kloof ontstaan
onherstelbaar beschadigd
wuiven wij elkaar nog toe
vanuit ons lief verleden?
 
 
©gerda hooijberg
Thema = In Europa
2018-09-13 / Michiel de Jong


Handel vanuit Schermerhorn
 
Ik, schipper uit Schermerhorn,
mijn ‘vaardersvolk’ van dichtbij
geworven, zeven koppen sterk,
varen met onze trotse schuit:
“De Mallagomse Koopman”
      van het type Fluit,
beladen met wijnen, rozijnen
olijven, pepers, kaneel en
wat balen zout als ballast,
       van de Republiek
       richting Oostzee.
 
De lading naar behoren gestuwd,
ons schip goed dichtgemaakt.
Drie levende katten in ‘t onder
tegen rattenkwaad gedonder.
Zo vaart onze schuit onder
Hollandse luchten het Zwet uit
naar de Sont, waar tolheffing
opgang doet en ook wij op:
vier april 1698
   daar niet aan ontkomen.

Dwarsgetuigd, met meewind
gezwind, doch bij wind tegen
is het soebatten en laveren.
Soms, luchten zwart als git;
zware storm uit ‘t zuidwesten
zweept  de golven torenhoog,
ik laat de boeg de golven breken.
Koning Winter laat zich ook horen
zet de Oostzee in een dik pak ijs.
 
Veel later dan gedacht valt
- toch nog plots - de kreet:
LAND IN ZICHT
Verrast lopen we Riga binnen.
 
Dan, met graan, huiswaarts:
  ons SCHERMERHORN.
 
Thema = Wandelend in het duister
2018-09-11 / Michiel de Jong

 
 
                        Volle maan         
 
                  
                   Terschelling in nacht verzonken.
                   Een late vogel, nog op vlucht
                   doorklieft de wolkenloze lucht. 
                   De volle maan verstaat het lonken 
                   het landschap mysterieus verlicht    
                   toont haar betoverend gezicht.
 
                   Het schelpenpad meandert,
                   knispert, licht zilverachtig
                   als een gidsend lint.    
                   Een in rust gestoorde vogel
                   klimt geprikkeld in de vleugels.  
                   Met het versterven van ‘t gekras
                   licht een cirkel uit het duister,
                   magisch, als in een korenveld,
                   de schimmel staat er verloren.
 
                   Als de contouren
                   van de dijk opdoemen
                   ligt de roep van ganzen
                   over het verstilde wad.
                   En de Brandaris
                   wentelt zijn licht.
 
 
                        Michiel de Jong
Thema = Wandelend in het duister
2018-09-11 / Michiel de Jong

Ten einde raad
 
Het duister is hen vreemd,
weten blindelings de weg
naar de grote volière
- hun smulparadijs -
het thuis van parkieten,
zij laten hen begaan.
 
Voor hem is het een plaag,
zij omzeilen zijn valstrikken,
bedenksels, jaren aaneen;
die grijze dotjes, hem de baas.
Hij, ten einde raad. Mijn tip:
 
Kattenkwaad aan zet.
 
 
Michiel de Jong
Thema = In Europa
2018-09-10 / Thea de Hilster

Ursula  

jong slim en beeldschoon is
deze Bretonse koningsdochter
ze reist naar Rome
vergezeld van
een grote schare maagden
die door de Hunnen
worden vermoord
zij moet trouwen met
hun aanvoerder Atilla
manmoedig weigert ze
tot de dood volgt
 
eeuwen later wordt ze
heilig verklaard
het klooster op de Koemarkt
wordt in de middeleeuwen
naar haar vernoemd
de nonnen van boetvaardigheid
vertrekken na de beeldenstorm
 
geschriften zijn bewaard
kloosterresten gevonden
maar geen straat
plein brug of gebouw
herinnert aan haar
enkel een gedenksteen
waar menigeen
gedachteloos
zijn voeten op zet
 
© Thea de Hilster, augustus 2018
1 2 3 [4] 5 6 7 8 9