vorige pagina 

 volgende pagina

Verdwenen
 
het huis naast de kerk
was woonhuis met winkel
een brede stoep voor de deur
moeder achter de toonbank
 
was woonhuis met winkel
met koekjes in vierkante blikken
moeder achter de toonbank
een kassa die rinkelde
 
met koekjes in vierkante blikken
bakken met suiker en zout
een kassa die rinkelde
een deurbel die klingelde
 
bakken met suiker en zout
in het pakhuis de voorraad
een deurbel die klingelde
het is er niet meer
 
in het pakhuis de voorraad
een brede stoep voor de deur
het is er niet meer
het huis naast de kerk
 
 

LEONIDEN 13

 mijn ouderlijk huis
de bungalow was splinternieuw
met als enige een plat dak
ik kwam samen met mijn ouders
van Koog aan de Zaan terug naar Krommenie
ik was tien jaar oud
ging op mijn driewielfiets de buurt verkennen
het huis was al gauw vertrouwd
de kinderen in de buurt
we moesten aan elkaar wennen
ik werd niet een twee drie geaccepteerd
 
er fietste een meisje achter mij aan
zij was bijna even oud als ik
we raakten aan de praat
zo is onze vriendschap ontstaan
hebben veel van elkaar geleerd
ik leerde haar klok kijken
zij heeft mij in mijn ontwikkeling
met andere kinderen en hobby’s gestimuleerd
later ging ieder weer zijn eigen weg
zo ontplooide ik mij langzamerhand tot een jonge vrouw
in mijn ouderlijk huis Leoniden 13
 
© Bianca Vernout
29-03-2018

Het huis precies in de knik

breed, met poort voor

smal het plaatsje achter
voortuin met grauwgrijs zand

breed, met poort vóór

armoedige heg en afbrokkelend muurtje

voortuin met grauwgrijs zand

kolenbak getimmerd tegen schuurtje

 
armoedige heg en afbrokkelend muurtje
verzakte achtergevel
kolenbak getimmerd tegen schuurtje
oude kranten in tochtige kieren
 
verzakte achtergevel
in de winter bevroren dekens
oude kranten in tochtige kieren
in de verte klonk de stormbel
 
in de winter bevroren dekens
smal het plaatsje achter
in de verte klonk de stormbel
het huis precies in de knik.
 
©A.K.
 
Themagedicht Dichterskring Waterland, pantoumgedicht maken over huis waar je bent opgegroeid, in dit geval: Wijk aan Zeeërweg 174 IJmuiden.

Reiswee
 
Geen vader en nu ook geen moeder meer.
Geen noodzaak om nog naar de Zaan te gaan.
 
Ik mis de busrit van Zaandam naar Krommenie,
dan reed ik langs de plekken van mijn jeugd.
Ik zag de Bullekerk en het Lyceum,
Flentrop langs de Provinciale Weg.
 
Koog aan de Zaan, Zaandijk, dan Wormerveer,
de Adelaar, bios Corso aan de Javastraat.
Stoere platanen vlakbij het station,
blik op de watertoren van Westzaan.
 
Zaanbocht, Zaanweg honderdveertien,
het grote huis van mijn schoolvriendin.
De Marktstraat, het Noordeinde,
de oude kerk en dan de Kerkstraat in.
 
En aan de rand dichtbij Wessanen
onze straat met op de hoek ons huis.
De treurwilgen, zo frisgroen in de lente,
de Watering, de Nauernasche Vaart.
 
Over de brug naar Krommenie de Padlaan op.
Heilige Weg, het Blok, even zicht op weiland.
Krommeniedijk ligt in de verte,
aankomst op de Kervelstraat.
 
Rosariumhorst, waar mijn moeder woonde,
ze zat op mij te wachten in de hal.
Samen naar de zaal voor koffie en een praatje.
Terugreis, maar dan andersom.
 
Geen vader en nu ook geen moeder meer.
Geen noodzaak om nog naar de Zaan te gaan.
 
 
Hennie Pen-Dijkema, 7 maart 2018
 
Het woord –reiswee- heb ik ontleend aan de voorstelling Neurosen van Hans Dorrestijn,
Vrouwkje Tuinman en Ingmar Heytze. Ingmar Heytze gebruikte dit woord

vorige pagina 

 volgende pagina