Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Thea de Hilster - Verdwenen - 2020-03-16 Verdwenen
met gesloten ogen dicht ik hele verzen zo licht als een veertje slapen de woorden in sluimeren ze ’s morgens nog even in mijn dromen vervormen tot vreemden lossen op in het ontwaken zo licht als een veertje trap ik kilometers weg denkend aan zinnen voor verzen van morgen eenmaal op mijn plek vervliegen ze in drukte zo licht als een veertje dwarrelen letters weg verdwijnen in mij had ik maar een dictafoon © Thea de Hilster | |
