Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Gerda Hooijberg - Onthecht - 2017-11-09 Onthecht ik kon je nog niet loslaten maar jij besloot te gaan, sluit langzaam de gordijnen, in de stilte van de avond overdenk ik jouw pijn onthecht op de nieuwe dag, een waas voor mijn ogen, voelt het als naakt staan in de wind, voor het raam een vallend blad wezenloos vertraagt de dag voor mij gedachten zweven bloemen zie ik niet bloeien het leven kleurt anders © Gerda Hooijberg | |
