die bal
kwam binnenrollen
zonder kloppen zonder vraag
bestormde je mensen
bracht ademnood
soms dood in eenzaamheid
en machteloze tranen
 
overvolle ziekenhuizen
klappende mensen
met diep ontzag
voor wie levens redden
en weten hoe verder
 
zorg komt nu voor zaken
allemaal door jou
ongenode gast
 
je leerde ons nabijheid zoeken
op afstand
via schermen of verpakt
in plastic en mondkapjes
 
je bracht schrik
voor vies nies en hoest
aanraking werd taboe
tot we menselijkheid
lieten strijden met regels
 
die bal rolt door
langs steeds smallere wegen
word je langzaam
de deur gewezen
 
onuitwisbaar blijft je spoor
 
 
Nelleke Vermeulen