alle (9) gedicht(en) van
'Nelleke Vermeulen'

(overige: zie archief ⇒)  
[1] 2
Thema =
2024-06-14 / Nelleke Vermeulen

de bloem zij groeit en bloeit
wordt altijd als bedoeld
echt
ze zegt wees als mij
groei en bloei precies als jij
 
 
Nelleke Vermeulen
Thema =
2024-06-14 / Nelleke Vermeulen


Stil
In mij
 
Geen woord
Gezegd
 
Geen stap
Gezet
 
Leegte
Gelaten
 
In gaten
Luisteren
 
Hoor ik
Dwars
 
Door angst
Voor niets
 
Mijn
Zijn
 
 
 
Nelleke
 
9-2-24
 
Thema = Allerzielen
2023-11-21 / Nelleke Vermeulen

Morgen
 
aan morgen denkend
stokken woorden en gedachten in leegte
 
pas als ik struikel over de drempel van vandaag
weet ik dat de dag verder gaat
 
ik voel wel mijn zere voeten
weke hart en dringende tranen
vergaan in golven die alles overspoelden
in één klap
geen morgen meer
maar mijn leven roept blijf
alles beleven wat leeft in jou
 
lief
laat ons nu leven alsjeblieft
en zeg niet dat het morgen beter wordt
neem zacht mijn hand
tot onze tranen stromen
en wij samen struikelen
over de drempel van vandaag
  
 
Nelleke Vermeulen 
September 2022
Thema = Fusiegedicht
2021-12-12 / Nelleke Vermeulen

Echt verbinden

 
stad en platteland
formeel zijn ze nu één
maar mensen willen zichzelf zijn
dat hebben zij gemeen
 
laat dus maar zien wie jij echt bent
zodat ik zie in jou
waar jij zo blij van wordt of kwaad
wat eng is of vertrouwd
 
het is onmetelijk veel waard
als iemand met je deelt
wat zwaar of licht is in ’t hart
wat diep van binnen speelt
 
dus luister luister luister maar
en verbind je met elkaar
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Nelleke Vermeulen

die bal
kwam binnenrollen
zonder kloppen zonder vraag
bestormde je mensen
bracht ademnood
soms dood in eenzaamheid
en machteloze tranen
 
overvolle ziekenhuizen
klappende mensen
met diep ontzag
voor wie levens redden
en weten hoe verder
 
zorg komt nu voor zaken
allemaal door jou
ongenode gast
 
je leerde ons nabijheid zoeken
op afstand
via schermen of verpakt
in plastic en mondkapjes
 
je bracht schrik
voor vies nies en hoest
aanraking werd taboe
tot we menselijkheid
lieten strijden met regels
 
die bal rolt door
langs steeds smallere wegen
word je langzaam
de deur gewezen
 
onuitwisbaar blijft je spoor
 
 
Nelleke Vermeulen
 
[1] 2