vorige pagina 

 volgende pagina

Hondenplezier
 
deze zandbak is heel groot
hier kan je lekker rennen, rennen
graven zo diep als je maar wilt
blaffen tegen de wind en het zeeschuim
ruiken aan je vriendjes en vriendinnetjes
happen in hun staart
 
spring hoog tegen de baas zijn benen
laat mijn pootjessporen op zijn broek
hij moppert maar lacht ook
zwaait dreigend met de riem
ik blaf tegen hem, ben niet bang
 
met een rotvaart ga ik weer ver weg
 dan weer rond mijn staart
daar zijn nog meer honden
klein en groot door elkaar
wild wemelen wij door de golven
 
spetteren ons weer droog
het liefst dicht bij onze baasjes
om te zeggen, kom doe mee
maar die springen snel naar achter
willen echt niet meedoen
 
dan klinkt de stem luid naar mij
we gaan alweer naar huis
ik wil niet, hier is het leuk
maar baas pakt de riem en maakt mij vast
jammer maar moet echt mee
 
©A.K.

Druktemakers
 
sjokkend met volle tassen
kom ik uit de supermarkt
herfstmaand, dus najaarsuitverkoop
verkeerde tijd gekozen
om boodschappen te doen
 
middagpauze van de scholen
schreeuwende stemmen
galmen door het winkelcentrum
de jeugd heeft snaaiwerk ingekocht
de lunchtrommel geleegd in de prullenbak
 
het gewemel van de jongelui
ergert de winkelende mensen
als herfstbladeren in de stormwind
wappert die jeugd door de palissaden
grappen makend over oude dames
 
die storen zich er niet meer aan
daar geen onvertogen woord valt
de oudjes lachen mee met die dolle jeugd
wensend dat zij die
onbevangenheid nog bezaten
 
ik wandel er aan voorbij
met een glimlach
want ooit was ik ook
zo’n jonge hond
die nu de wilde haren kwijt is
 
©A.K.
 

Duisternis 8
 
och was ik maar een vogel
dan vloog ik naar het licht
genoot ik van mijn vrijheid
was naar de zon gericht
 
maar ik leef in het duister
geen lichtpuntje voor mij
ik wankel en ik struikel
voel me totaal niet blij
 
mijn keel zit dicht
vraag niet om hulp
op slot de deur
zit in mijn bulb
 
gevangen in het niemandsland
breekt iemand mijn deur open
hij tilt me op helpt mij vooruit
leert me voorzichtig lopen
 
och was ik maar een vogel
dan vloog ik naar de zon
dan zou ik hoger reiken
tot ik niet verder kon
 
© Thea de Hilster
 

In dienst van
 
kijkend naar het
nijvere vrouwvolk
dat zo nauwgezet
de koningin
in ere houdt
haar helpt de jongen
groot te brengen
zonder klagen
zonder morren
zie ik vele volken
die zich aanpassen
zoals overal op de wereld
volkeren veranderen
 
een holle boom
of op de bodem
een dak van bladeren
‘t maakt hen niets uit
ze huizen overal
de aarde is van hen
een matriarchale wereld
waarin jonge mannen
eenmaal hun diensten
mogen bewijzen
tot de dood er op volgt
 
het volk onderhoudt
zijn eigen systeem
heeft geen tijd
voor andere zaken
gericht op het grut
gaat hun gewemel
onverdroten voort
 
© Thea de Hilster
 

vorige pagina 

 volgende pagina