Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Sebastiaan Stroosnijder - oorlog - 2023-05-08 Oorlog zoals ik hier nu sta zo stond menig leider en sprak woorden die oren moesten horen laten geloven en beloven dat de vijand slecht is maar in een oorlog maakt het niets uit wie je bent Je schiet immers op mensen die je nooit heb gekend en alleen omdat hun hun uniform in een ander land hebben gehad voetsoldaten, spaken in een wiel kanonnenvoer met een ziel zij stonden daar waar wij nu zitten en waar wij nu zijn hebben we maar weinig notie van de echte commotie die zich ver van ons bed bevindt maar er was een tijd voor sommige onder ons lang geleden dat er in Nederland even hard werd gestreden we werden belegerd en onderdrukt opgejaagd, stuk voor stuk Joden, homoseksuelen, zigeuners , gehandicapten Verzetsstrijders en andersdenkenden werden afgevoerd naar vernietigingskampen Oorlog we herdenken al dat leed dat zich menselijk kleed om niet te vergeten en ons kunnen meten aan wat eindeloos is want waar de ene oorlog ophoudt lijkt een ander te beginnen ik voel de pijn tijdens het schrijven van deze zinnen waarom waarom waarom dat is de vraag waarom leert de mensheid zo traag geschiedenis lijkt zich te herhalen en wij vertellen haar verhalen keer op keer maar wanneer worden wij wijzer en smeden al dat verwoeste oude ijzer in een nieuwe vorm we moeten elkaar accepteren zoals we zijn stoppen met luisteren naar pinky en het brein die elke avond weer plotten de wereld over te nemen kijk om je heen naar al dat moois dat leven heet Leer te denken en te praten zonder te haten want woorden zijn net zo scherp als een mes en snijden dieper dan je zou denken ik ben jij en jij bent mij in dit land leven wij nu vrij en zo zou het overal moeten wezen dus sta op voor al die mensen die nog moeten vrezen die zich nog in een oorlog bevinden de puntjes nog steeds proberen te verbinden tot een hart lieve mensen wees niet langer verdeeld en of verward Samen staan we sterk Vrede ! | |
