Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Thea de Hilster - Er waart
- 2020-06-25Er waart stille straten en pleinen mensen die voor me uitwijken alsof ik melaats ben in oorlog tegen een virus twee armlengtes lang afstand houden gelukkig steekt niemand die arm recht vooruit strepen linten hekken op de markt voor distantie het pad in de supermarkt bijna eenrichting zoekend naar wat ik wil moeten anderen wachten voel me bijna schuldig iedereen wil er bij of langs kassa’s achter schermen medewerkers vriendelijk laten wij ook aardig blijven niet alleen nu, later ook wandelen langs de randen van de wijk loslopende honden doen nooit iets roepen bezitters als ze op mij af rennen moet je hier maar niet komen zegt een mens als ik vertel niet van honden te houden dus wandel ik door straten waar ik anders nooit kom bewonder of verafschuw vele soorten tuinen zie koetenpulletjes met hun rode kopjes prachtige scheefstaande bomen die net niet omvallen stenen tuinen gemanicuurde tuinen wilde tuinen getuigen van mensen die er wonen er worden regels opgelegd vrijheid is niet meer vanzelfsprekend dwingend of dringend binnen blijven wat is gezond verstand ik krijg er geen vat op en velen met mij niet de ophokplicht voor vogels is weer voorbij nu nog voor mensen mijn moeder zei vroeger vaak wie het kleine niet eert is het grote niet weert maar ik wil corona niet eren hoewel hij minuscuul klein voor het blote oog onzichtbaar is een vreemde tijd hoe lang gaat hij duren in ons land duurde de laatste oorlog vijf jaar en die vijand was grotendeels zichtbaar hoe zullen kinderen zich over 75 jaar deze tijd herinneren © Thea de Hilster, mei 2020 | |
