alle (100) gedicht(en) van
'2014'
(overige: zie archief ⇒)
| [1] 2 3 4 5 6 |
| Thema = Eenzaam 2014-12-17 / Hennie Pen-Dijkema Eenzaam Ze gaat op reis naar ver, niemand spreekt daar haar taal. Verplaatsen doet ze zich per trein, elke dag eenmaal. Ze rijdt van her naar der, door een land grijs en kaal, ze is op reis in ver, niemand spreekt daar haar taal. Al vertoont ze veel flair, men lijkt daar wel van staal, want geen mens praat er tegen haar, vertelt een verhaal. Dan komt ze thuis van ver, iedereen kent hier haar taal. Hennie Pen-Dijkema, 4 december 2014 |
| Thema = Rijm 2014-12-17 / Eveline Richter Rijm De komende woorden zijn van lijm geplakt als vlieseline in de zoom van een gordijn het dessin is een bord met gebraden boutjes wild konijn langs de rand een tegeltjesrijm maar dat blijft geheim want nu toch echt valt de dichter in katzwijm © Eveline Richter November 2014 |
| Thema = Eenzaam 2014-12-17 / Eveline Richter Eenzaam Een mensenschim op het perron wuivende handen verdwijnen alleen het zien houdt stand ingebrande beelden verlaten nooit de rand van het geheugen kleuren gebeurtenissen als hindernissen in donker omber gebonk geknars arm denkend hoofd vol woorden mislukt verslagen eenzaam niets te delen steeds komt er een trein met ongewenste goederen tot leven © Eveline Richter December 2014 |
| Thema = Eenzaam 2014-12-17 / Gerda Hooijberg Eenzaam hij doolde dagen over straat weggerukt van zijn vriendjes zwalkte hij van links naar rechts niemand meer om mee te spelen ze zoefden langs hem heen de wind kreeg vat op hem in stralen viel de regen neer hij plakte aan alle kanten werd vies in een hoek gedrukt in de zomer kleurde hij in het groen veranderde met de herfst in heldergeel als gekromd en bruin is hij vergaan gerda hooijberg |
| Thema = Eenzaam 2014-12-11 / Sebastiaan Stroosnijder Eenzaam In een ruimte vol met mensen sta je daar enigszins alleen het contact waarnaar jij verlangt komt niet tot stand het besluit om weg te gaan komt dan ook niet ineens op de weg terug naar huis passeer je de wereld En wanneer de deur in het slot valt is daar de stilte die wacht Het licht in de kamer laat je uit Eenzaam leg je jou hoofd ten ruste knarsende gedachtes vol oud zeer zo val je in slaap om weer alleen te ontwaken. © Sebastiaan Stroosnijder |
| [1] 2 3 4 5 6 |