Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Rina Kwee-Brouwer - Het eenzame dorp - 2024-06-14 Het eenzame dorp midden in de zomer dool ik door de zwoele nacht het is stil om me heen de uitgestorven huizen blikken me glazig aan de gordijnen soms dicht terwijl ik loop doemen de bomen als donkere bergen op alleen de kikkers laten zich horen de dorpelingen zijn op reis op vleugels zijn ze vertrokken net zoals de dag ongemerkt is heengegaan om mij alleen achter te laten. Rina Kwee-Brouwer | |
