1 [2] |
Thema = Covid 19 2021-03-12 / Gerda Hooijberg Dankbaar
de uitermate kwetsbaarheid van de mens blijkt als we op het kruispunt staan van overleven ongrijpbaar en onzegbaar is de zwaarte van corona het verplegend personeel geeft de ultieme zorg voor jouw welzijn, biedt troost bij het grootste verdriet spreek je dankbaarheid uit voor hen die dag en nacht voor je klaar staan om jou gezond terug te laten keren gerda hooijberg |
Thema = Covid 19 2021-03-12 / Bianca Vernout Coronavirus
kopzorg voor iedereen handen vol voor mensen door mensen het onzichtbare virus kost tijd verleggen van uiterste grenzen een eenzame strijd wanhopig tussen leven en dood als iemand het haalt is de blijdschap intens groot hou vol op afstand zo lopen we minder gevaar het nieuwe vaccin is tenslotte bijna beschikbaar © Bianca Vernout 29 december 2020 |
Thema = Covid 19 2021-03-12 / Thea de Hilster Verlangen
wat verlangen we naar een prik die de prikkel om te omarmen weer uitvoerbaar maakt een prik die zorgt dat mensen zich niet hoeven in te pakken om anderen te kunnen helpen een prik die werkt en zorgt dat personeel weer eens vrij kan krijgen en op vakantie kan een prik voor iedereen zodat zorg altijd geleverd kan worden en niet uitgesteld wordt we verlangen naar de dag dat corona verslagen is en afstand houden voorbij © Thea de Hilster, 2021-01 |
Thema = Covid 19 2021-03-12 / Pieter van der Kooij naar daar waar
kroegen verlaten leeg ziekenhuizen gespannen vol doodgaan aan samenleven ziek worden van vrijheid van raak me niet aan melaatsenboogjes draaiend indringende oproepen stille verwijtende blikken leren ons weer discipline kasplantjeskwetsbaar wassen we onze handen kappen we onze monden samen voelen samen raken verlangen naar daar waar de golven bedaren daar wat meer wijkt dan ons lief is pieter van der kooij 20201229 |
Thema = Covid 19 2021-03-12 / Hennie Pen-Dijkema Stil leven
Als je stil moet leven, een rups ingesponnen in zijn cocon, wachtend, kom je tot bezinning. Meer tijd om na te denken, meer rust en aandacht voor allerlei dingen, waar je aan voorbij ging. Vallend blad, vogels zingend in de tuin, het tikken van de klok, de radio, nu eens op klassiek. Het gaat, maar toch zie je uit naar de dag met volop zonneschijn, een dag om je te ontpoppen. Geen rups meer, maar vlinder, die zijn vleugels verwarmt, dan in vrijheid uitvliegt de wijde wereld tegemoet. Hennie Pen-Dijkema |
1 [2] |