daar sta je dan
 
vriendelijk afwezig beschouwen
iedereen zien zonder iemand
enig houvast een leeg glas
focusloos rumoer vult
de collectieve leegte
 
woordenwemel mensenmassa
zonder zweem van zin
scharrelt me naar grenzen
van ruimte en geest
 
mild melancholisch
verlangend naar waar
geen weet van is
 
vooralsnog
de zijkant mijn redding
 
 
20181108
© pieter van der kooij