Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Michiel de Jong - Volle maan - 2018-09-11 Volle maan Terschelling in nacht verzonken. Een late vogel, nog op vlucht doorklieft de wolkenloze lucht. De volle maan verstaat het lonken het landschap mysterieus verlicht toont haar betoverend gezicht. Het schelpenpad meandert, knispert, licht zilverachtig als een gidsend lint. Een in rust gestoorde vogel klimt geprikkeld in de vleugels. Met het versterven van ‘t gekras licht een cirkel uit het duister, magisch, als in een korenveld, de schimmel staat er verloren. Als de contouren van de dijk opdoemen ligt de roep van ganzen over het verstilde wad. En de Brandaris wentelt zijn licht. Michiel de Jong | |
