Een willekeurig gedicht uit het archief | |
Eveline Richter - Vrede. - 2014-09-11 Vrede
Het stortregent uit mijn ogen om zoveel ongerechtigheid. De wereld waakt over Syrië, Angola, Ivoorkust, Mali, maar wie waakt er over mij? De bonzen beuren bonussen -treurig toch om zo arm te zijn- miljoenen, ja miljoenen zonder blikken of blozen vangen zij. En dat gebeurt allemaal in mij! Bommen vallen, honden blaffen mensenlijken op de straten gieren gaan gelukkig graaien -vooral jonge lijfjes- ook pedofielen in de rij. Dan gaan we over vrede praten... In het voorjaar vrede preken, zomers is het alweer voorbij: op drift geraakte radio's, motoren, irritatie op de A9, afzuigkappen, ventilators, de boom in met de buren en die nicht met haar kapsones, weg ermee, ja weg! En dan gaan we over vrede praten... Praten, praten, hou toch op! Luister naar het stil gefluister het gegiechel van de bladeren in de wind, vind de stilte
verblijf in hemelse muziek. En... Laat de Vrede maar zitten. © Eveline Richter September 2014 | |