vorige pagina 

 volgende pagina

genieten
 
drie violen spelen hun
 heldere korte klanken
  als slaperige dromen
   duiken ondertonen op
    noten worden als
     wilde nachten
      herhalen zich
       het soezerige en felle
        keert keer op keer
       zoals bloemen dichten
      koeien loeien
     sirenes schellen
    bijen en vlinders
   slapen en ontwaken
  klinken de vele variaties
 tot de laatste streek vervliegt
en hun stemmen zwijgen
 

vandaag is die morgen
 
 
gisteren hoopte ik dat het
nooit morgen zou worden
de tijd stil zou blijven staan
we konden blijven
genieten van samenzijn
maar het kon niet meer
 
vandaag is die morgen
van gisteren de dag
dat alles donker is geworden
ik je moest laten gaan
naar ik weet niet waar
je warmte niet meer voel
je nog wel kan zien
maar niet meer spreken
 
morgen zie ik je
voor de laatste maal
keer jij terug tot as
die ik zal uitstrooien
op al die plekken met
herinneringen aan jou
 
overmorgen ben je
niet verdwenen
zal je zomaar ergens zien
voelen in mijn lijf en hoofd
en hoewel ik alleen zal zijn
ben jij nooit ver weg
 

moeder aarde
 
de wegen van moeder aarde
zijn voor mij ondoorgrondelijk
heel vroeger brak het land
werd gescheiden door oceanen
tweehonderd miljoen jaar voor nu
liepen er dinosaurussen
niet te geloven zo groot
wij kennen ze enkel van skeletten
tellen we tienduizend jaar terug
dan zitten we hier in een ijstijd
nu warmt de aarde weer op
 
moeder aarde gaat haar gang
wij halen mineralen uit de grond
zij laat hem rommelen en beven
spuwt af en toe haar binnenste buiten
wij verstoken haar kolen en gas
zij laat het regen sneeuwen
zorgt voor zon en wind
wij putten de bodem uit
zij zorgt voor ziektes
wij voor erosie en overstromingen
 
ze geeft ons
licht en donker
warmte en koude
voedsel en water
medemens en dier
zoet en zout
 
moeder aarde zorgt voor ons
zorgen wij ook voor haar
 

Heidi
 
Heidi liep met haar poppenwagentje
te wandelen langs de Heidelaan
het zonnetje scheen in haar gezicht
waar zou ze nu eens heen gaan
 
ze liep langs een hekje
een tuin met een hond
een heg met een gat erin
een kuiltje in de grond
 
ze zag veel nieuwe dingen
sloeg af en toe de hoek eens om
zei ‘dag meneertje, dag mevrouw’
en ineens dacht Heidi kom
 
ik wil weer naar papa toe
papa waar ben je nou
ik ben een beetje moe
kom asjeblieft gauw
 
ze huilde tranen met tuiten
oom agent vroeg naar haar naam
ze kon nog snikkend zeggen
ik ben Heidi van de Heidelaan
 
ze mocht in de auto
zo reed ze naar huis
dank u wel politie
nu ben ik veilig thuis
 

Verweven
 
ruim vier eeuwen geleden
veranderde water in land
met rechte sloten en ringvaart
kwam de gouden grond tot stand
 
bruggen voor paard en wagen
met tol bij de Beemsterpoort
vissen veranderden in koeien
klei bracht nieuwe producten voort
 
tol bestaat al lang niet meer
de bruggen zijn gebleven
werelderfgoed en stad
zijn met elkaar verweven
 
onze keuze is beklonken
niet gescheiden als voorheen
met instemming van velen
worden stad en polder één

vorige pagina 

 volgende pagina