Barst
 
Een barst in de muur die langzaam
uitdijt, je kijkt er al dwars door heen.
De gevel moet gestut.
Licht rammelende kopjes,
een stapel hout valt razend om.
Wanneer gebeurt het weer,
angst en wanhoop sluipen rond.
 
Gesloopte huizen, gesloopte mensen,
een landschap zonder kop-hals-romp.
Wij zitten warm op aardgas,
Groningers staan in de kou.
 Leven in een bevende wereld,
gisteren, vandaag en morgen.
 
Kom op:
we laten ze toch niet
BARSTEN?
 
© Hennie Pen-Dijkema