1 2 [3] 4 5 6 7 8 |
Thema = Onbeschrijfelijk mooi 2016-09-30 / Sebastiaan Stroosnijder Met de nadruk op terloops
vlieg ik zonder vleugels subjectief het tegenlicht tegemoet daar waar ik jou ontmoette verloor ik deels mijzelf maar met de handen op mijn rug gebonden schrijf ik met mijn mond polijst mijn omgeving met de kleuren van de grond donker van aard licht in wezen strek je uit maar raak mij niet aan ik bewonder jou van afstand het is niet anders maar ook niet hetzelfde Wellicht onbeschrijfelijk mooi © Sebastiaan Stroosnijder. |
Thema = Straattheater 2016-09-30 / Gerda Hooijberg Straattheater
het plein komt tot leven vrolijke stemmen duikelen over de straten lippen krullen de lach vult de ruimte theatrale acts verbazen klanken spatten klaterend op de stenen klimmen langs de muren het springt, het swingt feestvierders dansen bruisend van leven wijde armen ontvangen de stad viert theater ©gerda hooijberg |
Thema = Straattheater 2016-09-29 / Thea de Hilster Waterballet
ze giebelen en gillen bij de bedriegertjes dansen op gaatjes vol bravoure pletsen ze van straal naar straal spatten anderen nat ze klimmen en klauteren op glimmende koeien alleen die doffe op haar sokkel staart omhoog onbereikbaar geroezemoes van het publiek vormt het decor © Thea de Hilster, juli 2016 |
Thema = Glasgegiechel 2016-06-19 / Thea de Hilster Volwassen worden
zie ze staan voor hun kast trekken iets van een stapel hangen het voor hun slanke lijf schudden de lange manen en gooien het goed op een hoop als de kleding is bepaald gaan ze voor de spiegel zitten ogen opmaken, lippen aanzetten wangen met een natuurlijke blos krijgen een extra accent het gegiechel is niet van de lucht ze spiegelen zich aan elkaar willen anders zijn dan anderen en toch opgaan in de massa iets moeten is stom schouders worden opgehaald toekomst is ongewis het gegiechel voor de spiegel realiteit |
Thema = Tussentijd 2016-06-19 / Thea de Hilster Tussen
tussen tijd en ruimte daar waar geen verleden geen toekomst ligt voel ik me verloren in het verre verschiet waar engelen verpozen tussen voegsel en muur in minuscule holtes voelen vervormde vingers piepkleine zaadjes vallen door verborgen spleten waar gebroken korrels ontkiemen in een fractie ontstaat nieuw leven tegen de verdrukking in een nieuwe toekomst waar tijd geen ruimte claimt maar stevig in de aarde geworteld is waar taal en zin zich ontplooien roep ik tegen terreur als in een woestijn waar slechts een enkele roos zijn bloemen toont en een eenling mijn roep maar hoort in het verre verschiet tussen tijd en ruimte voel ik me erkend in het kleine |
1 2 [3] 4 5 6 7 8 |