alle (22) gedicht(en) van
'Pieter van der Kooij'

(overige: zie archief ⇒)  
[1] 2 3 4 5
Thema = Volhouden
2024-06-14 / Pieter van der Kooij


hou vol om
het doel te bereiken
het andere te ontlopen
boven water te blijven
vast te kunnen houden
 
maak leeg om
 koers te verleggen
oude pijn toe te laten
diepere grond te vinden
onbevangen te ervaren
 
is leegte vol te houden
is volhouden winnen
 
leeg vol bereiken verleggen
ontlopen toelaten blijven
vinden houden ervaren
of
is er ritme
 

pieter van der kooij
Thema = Rode draad
2023-06-20 / Pieter van der Kooij


de rode draad
 
niet te pushen slechts te volgen
met hakken in het zand poten in de klei
valt er niks te volgen ontgaat je de zin
 
laat los laat je dragen wordt gewaar
wat je niet kan pakken wel ervaren
 
als het zwaar is ten gronde gedrukt
door gaten geslagen bij handen gebroken
laag gemoed een loden last terneer
 
laat los laat je dragen wordt gewaar
er is hoger licht dan lijden zwaar
 
is er begin is er eind
gaat het om rood om draad
moeder aarde of onze vader
 
laat los laat je dragen wordt gewaar
er is begin aan het eind
 
20230525
Pieter van der Kooij
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Pieter van der Kooij

naar daar waar
 
kroegen verlaten leeg
ziekenhuizen gespannen vol
doodgaan aan samenleven
 
ziek worden van vrijheid  
van raak me niet aan
melaatsenboogjes draaiend
 
indringende oproepen
stille verwijtende blikken
leren ons weer discipline
 
kasplantjeskwetsbaar
wassen we onze handen
kappen we onze monden
 
samen voelen samen raken verlangen
naar daar waar de golven bedaren
daar wat meer wijkt dan ons lief is
 
pieter van der kooij
20201229
 
Thema = Jij mag er zijn
2021-03-12 / Pieter van der Kooij

wie anders
 
niks uit te leggen keurig in de pas
 veilig door meer van hetzelfde zijn
ongekend onder elkaar eenzaam
 
mijn anders zijn maakt het verschil
laat mij zien laat mij kennen
wie anders dan ik ben ik
 
leef me voel me
mijn ware aard
is liefde waard
 
ik mag er zijn
 
 
pieter van  der kooij
20201223
 
Thema = Gewemel
2018-11-15 / Pieter van der Kooij

daar sta je dan
 
vriendelijk afwezig beschouwen
iedereen zien zonder iemand
enig houvast een leeg glas
focusloos rumoer vult
de collectieve leegte
 
woordenwemel mensenmassa
zonder zweem van zin
scharrelt me naar grenzen
van ruimte en geest
 
mild melancholisch
verlangend naar waar
geen weet van is
 
vooralsnog
de zijkant mijn redding
 
 
20181108
© pieter van der kooij
 
[1] 2 3 4 5