vorige pagina 

 volgende pagina

Stemmen 
 
Er dolen stemmen in m’n hoofd:
mijn moeders stem
die van mijn vader
van m’n leermeesters
- een legioen welhaast -
Maar óók mijn kinderstem
zo pril nog en ontvankelijk.
Ik mag hem wel.
 
En soms
als bij toverslag
is er een stem
die fijntjes fluistert
maant, prijst én …wijst.
Word ik, bij tijd en wijle
- zowaar onzichtbaar -
op een ander been gezet.
 
 Michiel de Jong

Droom in duigen
 
Onze koffers gingen open
verhalen, plaatjes over en weer.
Hoe gevormd en zo geworden
lichamelijk, mentaal, spiritueel.
Wij kwamen elkaar nader.
 
Nu het prille is bezonken
investeren in elkander
dieper gaan zien delen
jij en ik meer dan twee.
 
Groeien aan het leven
met geliefden delen
toekomst maken.
 
Edoch, toen gevoelens
geheel werden genegeerd
barstte onze droom uiteen.
 
© Michiel de Jong
 

In verregaande staat
 
Honderden billen
veraangenaamde hij
dikke, dunne,bolle, broze.
Het harde pijnlijke zitten
verzachtte hij compleet.
Aan wie hij behoort.
nog het meest.
 
Dankzij zijn werken
over ruim dertig jaar
is hij in onree geraakt.
Het stof rafelt, scheurt
zijn ingewand ongekleed.
Vermorzeld schuimrubber
pulvert als poeder weg.
Hem opschudden
wordt zijn dood.
 
In verregaande staat.
 
Een gehechtheid
onbegrijpelijk
  
 
Michiel de Jong

Liefde verbindt
 
 
Het is de liefde die
mijn pen beweegt.
Woorden rijgen zich
als parels aaneen.
 
Hoofden reikhalzen
in ogen een droom
monden glimlachen
en te hoop lopend.
 
Geheel woordeloos
denken aan samen
toekomst te kiemen
aanstonds in bloei.
 
 
Michiel de Jong
4 januari 2017

Wat ik tevoren niet zag
 
Tig kleurrijke draden
zonder verbinding.
Puntige knoopjes
her en der.
Een geraamte
zonder pak.
De kleuren
sleets
onbewoonbaar.
 
Een nevel
Gevoelens miniem
verspilde tijd?
Het schreeuwt
van binnen
wáár schoonheid.
Ik hunker
open te krullen
als een blad.
Het waarachtige
zien.
 
Michiel de Jong
10 december 2016

vorige pagina 

 volgende pagina