vorige pagina 

 volgende pagina

TIRANNEN

 

Tirannen komen, tirannen gaan
gefinancierd door onze pegels
geliefd, omarmd, ja zelfs gekust
gevoed door wapenleveringen
voor export van het zwarte goud
ten koste van veel bloed en tranen
van de geknechte burgerij
 

Maar een onverwachte schietpartij
veroorzaakt opstandvonken
die overslaan naar steeds meer landen
bloedige strijd bij voorbaat verloren
dictators vallen bij bosjes om
nieuwe vlaggen worden gehesen
nieuwe leiders op sokkels gezet
 

 

Chaos en wanorde vieren hoogtij
het stromend goud bevriest, staat stil
en vindt geen uitweg meer naar derden
inkomsten drogen op en armoe tiert
verlangen naar nieuwe sterke mannen
de roep om orde wordt beloond
tirannen gaan, tirannen komen

 

©Samuel Camphuijsen 2011

Bibliotheek

 

Jij

uitgewaaierd over

stad en ommeland

kleurt heel het bestaan.

Jouw weergaloos aanbod

- kennis, cultuur, avontuur -

koestert jaar na jaar

miljoenen mensen

van kijkend kind

tot wijze grijze.

 

 

Jij

plek van ontmoeting

scharnier naar toekomst

paradijselijk oord.

 

© Michiel de Jong, 7 december 2011

Leeshonger

 

als een echte Pietje Bell

zat ik stiekem achter het gordijn

bij het licht van de lantaarn

en keek door Arendsoog

naar een onbekende wereld

 

mijn vader wist het

sloop zo zacht de trap op

 

dat zelfs Witte Veder

niets hoorde

niet waarschuwde

 

ik was zo verdiept

werd losgerukt uit

die wondere wereld

moest terug naar nu

mijn boek inleveren

 

had twee lange dagen

honger naar letters

 

 

© Thea de Hilster, november 2011

De les van prikkeldraad

 

Vroeger stond jij netjes in de rij,

mijn allereerste jongensboek.

Helaas speelde de tijd je zoek,

toch weet ik, dat je mij wat zei.

 

Wel heel aanlokkelijk hingen zij,

de pruimen bij buurman om de hoek.

Prikkeldraad, een gescheurde broek,

een bloedende dij. Een boel averij.

 

Wat een verhaal al niet zeggen kan

tegen jongens, zoekend hun weg,

wetend van vallen en weer opstaan.

 

Nog pluk ik daar de vruchten van,

mijn jongensjaren, met hun pech,

leerden mij om de tijd te verslaan.

 

© Michiel de Jong, 9 november 2011

 

Een grote kamer, ik lig in bed,

mijn neus net boven de deken.

Ik ben hier vast al weken,

heb knuffels om mij heen gezet.

 

Ik woon nu in een ziekenflat,

word elke dag bekeken.

Ik heb buikpijn, overal steken,

heb weer gespuugd daarnet.

 

Dokter komt best vaak bij mij,

voelt m’n pols, strijkt door m’n haar,

het gaat steeds beter, zegt hij.

 

Ik mag naar huis, we zijn samen blij.

Een taart, het afscheid, toch wat raar,

maar dokter zwaait en lacht erbij.

 

© Hennie Pen-Dijkema

vorige pagina 

 volgende pagina