[1] 2 3 4 5 |
Thema = Verlangen 2019-12-16 / Thea de Hilster tweespraak
ik weet het niet wat is er nou waar moet ik naar verlangen ik weet het niet mijn hoofd is vol ik voel me zo gevangen wat zeg je nou
wat doe je raar hoe ben je dan gevangen wat wil je dan waar denk je aan kom mee de beest uithangen dat wil ik niet blijf liever thuis ik wil geen beest uithangen ik ben zo moe heb enkel maar vreemde gedachtegangen wat is er vreemd
vertel me maar wat voor gedachtegangen ik ben bij jou je bent gezond zit me niet zo te stangen ik stang je niet ik voel me naar ik zie de bui al hangen je gelooft me niet denkt dat ik zwets kan zo naar rust verlangen |
Thema = Vasthouden, loslaten, verder gaan 2019-12-16 / Thea de Hilster Los vast verder
de ballon ontsnapt vliegt omhoog losgeslagen in de wind had ik je maar kunnen vasthouden zo dat je niet ontsnapte dan was ik met je meegevlogen tot voorbij de horizon langzaam zouden we landen in een hemelse nieuwe wereld waar we samen konden blijven een eeuwig leven lang maar jij vloog weg en ik sta hier losgeslagen alleen met de herinnering aan jouw kleuren jouw dansen in de wind moet ik verder ga ik verder |
Thema = Ontmoeting met het verleden 2019-12-05 / Gerda Hooijberg Herinneren
een laatste blik over de koeienstal waar ze dampend liggen te herkauwen met een brok in mijn keel neem ik afscheid, dag zwartbonten geniet van een blij koeienleven op de nieuwe boerderij in mijn jeugdjaren trok ik met ze op in de weidse veenpolder haalde ze ’s middags van het land en bracht ze naar de melkstal oneindig ver liet ik mijn blik gaan langs de open luchten rondom de roep van weidevogels en de geur van gemaaid gras hier liep ik in vrijheid |
Thema = Voelsprieten 2019-08-31 / Thea de Hilster Verschil
jouw antenne staat strak afgesteld gericht op mensen om je heen je ziet de ogen licht of donker twinkelingen of egaal de mondhoeken op of neer lachend of in een streep de houding fier of in elkaar rechtop of gebogen al is het maar een heel klein beetje jouw antenne voelt of ziet het al van grote afstand de mijne waait alle kanten op vlindert licht door het leven ik kijk mensen aan of zie over ze heen de omgeving afzoekend naar iets onbestemds raak mensen of begrijp niets van ze tast soms in het duister over wat er speelt zie niet dat anderen spelletjes met me spelen begrijp niet wat er gebeurt voel niet aan hoe hard ik iemand raak mijn voelsprieten zijn niet zo sensitief als die van de mug of teek die mij altijd steekt |
Thema = Voelsprieten 2019-07-01 / Hennie Pen-Dijkema Ballade van een weekdier
Ik heb geen armen en geen benen. Zwaaien naar iets kan ik niet, wat lopen is, weet ik niet. Van een skelet is bij mij geen sprake, geen botje tref je bij mij aan. Scharnieren zal bij mij niet gaan. Ik ben een week dier, maar toch sterk.
Ik ben geen carnivoor, geen omnivoor, mijn dagelijks maal bestaat uit blad. Mensen zien mij in de tuin niet graag, toch ben ik een hapje voor hun maag. Vogels bedreigen mij ten zeerste, mol en egel lusten pap van mij. Ik ben een week dier, maar toch sterk.
Ik ben niet snel, ga traag mijn pad. Waarom zou ik de tijd niet nemen. Mieren, bijen, altijd bezig, ik neem mijn rust, doe kalmpjes aan. Bouwplannen zijn voor mij niet nodig, een nest, cocon, ik ken het niet. Ik ben een week dier, maar toch sterk.
Envooi
Prince, ik kruip op deze aarde rond, mijn zilveren sporen trekkend. Voelhorens wijzen mij de weg. Bij onraad kruip ik in mijn huis, dat altijd op mijn rug staat. Ik ben een week dier, maar toch sterk. |
[1] 2 3 4 5 |