6 7 8 9 10 [11] 12 13 14 15 16 |
Thema = Vrij gedicht 2017-01-03 / Thea de Hilster Lolita
haar ontluikende lichaam strakke billen, rozenknopjes en haar donsje voelden onweerstaanbaar ze was jouw nimfijn de wellust in je lijf verborgen achter zorgzaamheid liet haar niet onberoerd ze was afhankelijk van jou je palmde haar op slinkse manier in hield haar kort, dichtbij ze was pas twaalf en afhankelijk van jou ze liet je begaan enkele jaren lang wist toen te ontglippen aan jouw lusten jij verloor je in de zoektocht naar hem voor wie ze jou verliet © Thea de Hilster, augustus 2016 (naar het boek van Vladimir Nabokov) |
Thema = Straattheater 2016-09-29 / Thea de Hilster Waterballet
ze giebelen en gillen bij de bedriegertjes dansen op gaatjes vol bravoure pletsen ze van straal naar straal spatten anderen nat ze klimmen en klauteren op glimmende koeien alleen die doffe op haar sokkel staart omhoog onbereikbaar geroezemoes van het publiek vormt het decor © Thea de Hilster, juli 2016 |
Thema = Glasgegiechel 2016-06-19 / Thea de Hilster Volwassen worden
zie ze staan voor hun kast trekken iets van een stapel hangen het voor hun slanke lijf schudden de lange manen en gooien het goed op een hoop als de kleding is bepaald gaan ze voor de spiegel zitten ogen opmaken, lippen aanzetten wangen met een natuurlijke blos krijgen een extra accent het gegiechel is niet van de lucht ze spiegelen zich aan elkaar willen anders zijn dan anderen en toch opgaan in de massa iets moeten is stom schouders worden opgehaald toekomst is ongewis het gegiechel voor de spiegel realiteit |
Thema = Tussentijd 2016-06-19 / Thea de Hilster Tussen
tussen tijd en ruimte daar waar geen verleden geen toekomst ligt voel ik me verloren in het verre verschiet waar engelen verpozen tussen voegsel en muur in minuscule holtes voelen vervormde vingers piepkleine zaadjes vallen door verborgen spleten waar gebroken korrels ontkiemen in een fractie ontstaat nieuw leven tegen de verdrukking in een nieuwe toekomst waar tijd geen ruimte claimt maar stevig in de aarde geworteld is waar taal en zin zich ontplooien roep ik tegen terreur als in een woestijn waar slechts een enkele roos zijn bloemen toont en een eenling mijn roep maar hoort in het verre verschiet tussen tijd en ruimte voel ik me erkend in het kleine |
Thema = Onbegrijpelijk mooi 2016-04-14 / Thea de Hilster Onbegrijpelijk mooi
mooie woorden wankelen naar nietig als niks nog mag ik dommelde bommelde stommelde stuntelig groef mijn eigen graf dorstend naar diepte wormen krioelden mieren kriebelden tunnels door tuinen lucht gevend aan rozen in het open riool stroomt haar afval zinkt naar het diepe duister waar microben alles verteren opkruipen naar tuinen die openbloeien ontvang een grote bos blijk van gestage stromen die overlopen een zakdoek is niet genoeg die stille getuige zegt meer dan mooie woorden kunnen duiden © Thea de Hilster, april 2016 |
6 7 8 9 10 [11] 12 13 14 15 16 |