Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Sebastiaan Stroosnijder - Nostalverdommelogie - 2023-03-16 En ook al zijn er eigenlijk geen woorden voor.. Zou je kunnen zeggen Dat wanneer de geschiedenis zich herhaalt Je steeds weer dezelfde fouten blijft maken Maar soms hoe hard je het ook probeert En je toch weer in dezelfde situatie terecht komt heb je te maken met een zeldzame vorm van onverdunde nostalverdommelogie Alsof je door een uit het verleden reizende moker voor je kop geslagen wordt Door een dolk gescherpt met dezelfde fouten recht door het hart gestoken En al je kan doen is jezelf oprollen in een bal van schaamte en zelfmedelijden Tranen springen je in de ogen, maar je kan jezelf niet toelaten om te huilen Want de enige die jij de schuld kan geven is degene die terugkijkt in de spiegel Het is een hard gelag nu in verloren slag zit ik hier verslagen en verdwaasd Hoe kan het toch zo zijn dit leven dit zijn het is als een terugkerend refrein Steeds weer hetzelfde herhalen en hopen op een andere uitkomst is hopeloos hadden de woorden van een wijzer persoon dan ikzelf kunnen zijn Maar waar zijn zij die uit het oosten komen wanneer je ze echt nodig hebt En terwijl je in je hoofd I did it my way aan het meeneuriën bent Besef jezelf niet dat jij geen enkele stap vooruit plant Geen enkele stap voorzichtig neemt , en nog veel meer dan dat Niets dat je doet werkelijk origineel is Het leven is een raar gegeven Maar hey, we blijven nog even kleven. © Sebastiaan Stroosnijder | |
