Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Thea de Hilster - water kust land - 2016-02-14 water kust land mijn minnaar streelt zacht mijn huid op de golven van de wind kust hij mij zoetjes steeds dwingender dringt hij zich op tot ik doorweekt verzadigd raak en breek mij achterlaat bedolven door zijn kracht mijn achterland tart met natte voeten natte huizen natte aarde hij trekt zich terug ik droog mijn ogen | |
