Tussen
 
tussen tijd en ruimte
daar waar geen verleden
geen toekomst ligt
voel ik me verloren
in het verre verschiet
waar engelen verpozen
 
tussen voegsel en muur in minuscule holtes
voelen vervormde vingers piepkleine zaadjes
vallen door verborgen spleten
waar gebroken korrels ontkiemen in een fractie
ontstaat nieuw leven tegen de verdrukking in
 
een nieuwe toekomst
waar tijd geen ruimte
claimt maar stevig
in de aarde geworteld is
 
waar taal en zin zich ontplooien
roep ik tegen terreur als in een woestijn
waar slechts een enkele roos zijn bloemen toont
en een eenling mijn roep maar hoort
 
in het verre verschiet
tussen tijd en ruimte
voel ik me erkend in het kleine