Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Thea de Hilster - De laatste - 2016-02-14 De laatste als deze boomwortels konden spreken dan vertelden ze over je worsteling om ze op doek te krijgen blauw afstekend tegen zand en gras reiken ze de hoogte in tot ze in het oneindige verdwijnen je leerde van anderen expressie te vatten in kleur je aardappeleters versomberden bij je zonnebloemen irissen en sterrennacht je kon er niet van leven nam afscheid met een schot nu ben je wereldberoemd met een eigen museum drommen mensen bekijken jouw scheppingen je werk is onbetaalbaar alleen op een tas of placemat kunnen we je kunst nog kopen | |
