Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Gerda Hooijberg - Naar het einde. - 2015-11-11 Naar het einde gekreukelden waarvan de zon van het gezicht is geveegd mompelen de ochtend vol lijven in losse schillen waaraan de kracht zich langzaam onttrekt ze buigen over zetten tanden in de tijd die hen dierbaar is met onscherpe tongen hangen ze hun oude verhalen aan het vergeelde blad van de populier in hun onmacht om te ontsnappen staan ze aan het begin dat in het einde haakt gerda hooijberg | |
