alle (72) gedicht(en) van
'2017'
(overige: zie archief ⇒)
| 1 [2] 3 4 5 6 7 |
| Thema = Allerzielen 2017-11-15 / Eveline Richter Mijn moeder Men zegt: mijn moeder is begraven het lichaam dat het mijne heeft voortgebracht Men zegt: mijn vrouw is ten grave gedragen het lichaam waaraan ik zo was gehecht Men zegt: mijn zus mijn oma mijn tante en niet te vergeten mijn schoonzus Zij allen zeggen het Maar niemand wordt geboren niemand gaat ooit dood Het Hart weet blijft vervuld van eeuwig leven Verlicht voor altijd © Eveline Richter |
| Thema = Theater 2017-11-15 / Michiel de Jong Theater Het krijgt een ziel zodra zij er geheel en al voor gaan. Tapschoenen klikklikken, vingers dansen over toetsen van een hagelwitte vleugel, schuiftrompet, fluit, boa en bolhoed binnen handbereik. Zij nemen het publiek mee weg uit de dagelijkse gekte. Met uitgelezen songs zingen zij vergleden sterren van de hemel muziek swingt hun hoorders los humor spat de zaal door grappen en grollen rollen over het purperroze pluche. Mensen snakken naar adem. Twee jonge honden op weg naar succes in de theaters. Michiel de Jong 7 november 2017 |
| Thema = Theater 2017-11-14 / Pieter van der Kooij theater
koppen licht naar beneden min of meer mobiel houding blikken over achterhoofden gericht op het spel gespeeld, het verhaal verteld spanning bedacht, verrassing gepland tranen voorgetrokken, lach geprogrammeerd spontaniteit getraind, tekst gestampt professioneel perfect fake ongemerkt groeit er werkelijkheid uit rollen woorden beelden groeit er collectieve beleving echt het gebeurt echt uit het pluche, handen op elkaar, doek neer, licht aan schuifelen richting exit schuifelen richting jezelf richting onontkoombare alledaagse nepperigheid Pieter van der Kooij 20171110 |
| Thema = Theater 2017-11-14 / Samuel Camphuijsen theater hij komt snel op de blik gericht naar boven verwachting golft in vlagen door de zaal de achterwerken plakken aan het pluche men denkt wat krijgen we nu allemaal hij heeft nog steeds geen woord gezegd een beenbeweging zwaaien met de hand een glimlach trekken aan het haar doen of hij valt richting publiek armsteunen kreunen onder het geweld van saamgeknepen stijve handen heeft hij wellicht zijn tekst vergeten dat zou wat zijn dat is groot nieuws hij weet de aandacht lang te vangen dan op het toppunt van de spanning barst hij in schaterlachen uit gehinnik en gegrinnik klinkt nu is hij klaar de conference kan starten iedereen op het puntje van de stoel wat hij ook zegt of nog te berde brengt de avond wordt bij voorbaat top ©samuel camphuijsen november 2017 |
| Thema = Theater 2017-11-14 / Aloysius Klepper REX theater
Achter in het rode pluche waren de fijnste plekken kauwgom plakte tegen de rugleuning van de stoelen voor ons ook brandgaatjes van sigaretten toen mocht je nog roken in de bios op het cinemascope scherm een film uit de oude doos dolby surround uit de speakers interesseerde ons nauwelijks onderuit gezakt, dicht tegeneen onze lippen op elkaar in het donker deden wij wat jonge verliefden zo doen in het duister van de bioscoop bij een film van twee vijftig in guldens dan gerekend onbekend, ongekend in tweeduizendzeventien. ©A.K. |
| 1 [2] 3 4 5 6 7 |