alle (21) gedicht(en) van thema
'Allerzielen'
(overige: zie archief ⇒)
| 1 [2] 3 4 5 |
| Thema = Allerzielen 2017-11-09 / Aloysius Klepper Troost.
Wij staan hier ieder met eigen gedachten denken aan de persoon die hier nu zachtjes neerdaalt wij herinneren hem in zijn mooiste momenten woorden zijn gesproken ter zijner gedachtenis lang en gelukkig leven wij voelen ons getroost de hoge leeftijd die hij mocht halen immer vertrouwend op het hoogste. ©Aloysius Klepper. |
| Thema = Allerzielen 2017-11-09 / Gerda Hooijberg Onthecht ik kon je nog niet loslaten maar jij besloot te gaan, sluit langzaam de gordijnen, in de stilte van de avond overdenk ik jouw pijn onthecht op de nieuwe dag, een waas voor mijn ogen, voelt het als naakt staan in de wind, voor het raam een vallend blad wezenloos vertraagt de dag voor mij gedachten zweven bloemen zie ik niet bloeien het leven kleurt anders © Gerda Hooijberg |
| Thema = Allerzielen 2016-10-12 / Gerda Hooijberg Weer verbonden nu ik hier sta zonder jou wil ik mij richten op de weg voor me langs de rouwrand naar grijs de gekreukelde bladzijde omslaan en verder lezen de wereld in kleur ontdekken het bloemenpad gaan overal hoor en zie ik leven voel me weer verbonden ©gerda hooijberg |
| Thema = Allerzielen 2015-11-11 / Gerda Hooijberg Van het duister naar het licht Ik onderga hoe het licht oplost in de nacht rusteloos leg ik mij neer denkend aan ons beiden je bent nu herinnering in de gedachten aan jou verlies ik me mis jouw warmte als ik uit de nacht opsta zie ik vale bloesems aan spichtige struiken niets is meer helder sla langzaam een ander pad in van het duister naar het licht wil weer warmte voelen niet verdrinken in verdriet gerda hooijberg |
| Thema = Allerzielen 2015-11-11 / Michiel de Jong afscheid
de foto een stralend gezicht soepel golvend haar glooiingen over z’n lijf, ingelijst er bij een getuigenis van zijn kunnen - een overwinnaar - op mijn netvlies een schriel gezicht doffe ogen, stekels waar golvingen zaten, knokig zijn hele wezen breekbaar als glas - een verliezer - woest golven mijn gevoelens van die foto naar het zo fragiele, beuken tegen ‘t plaatje op mijn netvlies, hoe te bedaren? Michiel de Jong |
| 1 [2] 3 4 5 |