alle (6) gedicht(en) van thema
'Wandelend in het duister'
(overige: zie archief ⇒)
| [1] 2 |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-11-13 / Thea de Hilster Duisternis 8
och was ik maar een vogel dan vloog ik naar het licht genoot ik van mijn vrijheid was naar de zon gericht maar ik leef in het duister geen lichtpuntje voor mij ik wankel en ik struikel voel me totaal niet blij mijn keel zit dicht vraag niet om hulp op slot de deur zit in mijn bulb gevangen in het niemandsland breekt iemand mijn deur open hij tilt me op helpt mij vooruit leert me voorzichtig lopen och was ik maar een vogel dan vloog ik naar de zon dan zou ik hoger reiken tot ik niet verder kon © Thea de Hilster |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-10-09 / Marcella Boomsma duister wandelend in het duisterlijkt de wereld ver van mij kleuren zijn verdwenen of vervaagd mensen passeren als schimmen de ruimte om mij heen beperkt zich tot enkele meters over wat zich verderop bevindt tast ik in het duister Marcella september 2018 |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-09-26 / Bianca Vernout ALS HET NOODLOT TOESLAAT hij ziet een mooie toekomst voor zich heeft een eigen bedrijf rijdt in een flitsende auto net een nieuw huis gekocht tot het noodlot toeslaat zijn ogen verliezen het licht hij gaat echt steeds minder zien worstelt met zichzelf onderzoek wijst uit hij is erfelijk belast hij zal moeten wennen aan zijn nieuwe situatie wandelend in het duister zoekend in het Labyrint op de tast zijn weg te vinden © Bianca Vernout |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-09-15 / Gerda Hooijberg Dwalend door het duister grote gaten vielen in de dag de taal was hard, de blik versteend alle nachten werden gitzwart voelde me verstikt door de chaos van alle richtingen beroofd verlies ik het veld onder mijn voeten ik volg struikelend een pad verdoofd als een verdrevene leg mij neer bij stromend water het kalme geluid bespeelt mij brengt de rust in mij terug ik was ver weg van de werkelijkheid er is een kloof ontstaan onherstelbaar beschadigd wuiven wij elkaar nog toe vanuit ons lief verleden? ©gerda hooijberg |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-09-11 / Michiel de Jong Volle maan Terschelling in nacht verzonken. Een late vogel, nog op vlucht doorklieft de wolkenloze lucht. De volle maan verstaat het lonken het landschap mysterieus verlicht toont haar betoverend gezicht. Het schelpenpad meandert, knispert, licht zilverachtig als een gidsend lint. Een in rust gestoorde vogel klimt geprikkeld in de vleugels. Met het versterven van ‘t gekras licht een cirkel uit het duister, magisch, als in een korenveld, de schimmel staat er verloren. Als de contouren van de dijk opdoemen ligt de roep van ganzen over het verstilde wad. En de Brandaris wentelt zijn licht. Michiel de Jong |
| [1] 2 |