DE EERSTE

 

Ik liep met haar

wat onwennig

hand in hand

in de duisternis

over de lange wegen

van het Beemsterland.

Ik was heel jong

nog zo groen als gras

zoenen met een meisje

ik wist niet hoe dat was.

Voor haar ouderlijk huis

kreeg ik de eerste kus

de dag kon voor mij

niet meer stuk

           klein moment

           groot geluk.

 

                                        DE LAATSTE

                                                       

                                        Ik zat dagenlang

                                        aan haar bed

                                        nadat de arts zei:

                                        misschien nog 3 weken.

                                        Veel woorden werden er

                                        niet meer gewisseld

                                        ze was al te zwak.

                                        De morfinepomp

                                        werd geplaatst

                                        ze ging slapen.

                                        Ze zei nog: Ik ga,

                                        doe ze allemaal de groeten.

                                        Dat laatste vergat ik niet.

                                        Ik kuste haar teder

                                               klein moment

                                               groot verdriet.

 

©Theo Rossenaar      

6 Februari 2012