[1] 2 3 4 5 6 |
Thema = Ongeluk 2023-05-15 / Hennie Pen-Dijkema PER ONGELUK
drie borden tegelijk laten vallen twee verschillende sokken dragen struikelen over je eigen voeten op iemands tenen trappen de laatste traptree missen in de verkeerde trein stappen iemand voor de verkeerde houden je wekker te laat zetten een halte te vroeg uitstappen je fiets niet op slot doen sleutels in huis laten liggen op je bril gaan zitten een boek op zijn kop houden betalen met de verkeerde pas een boer of wind laten een vette inktvlek maken morsen op je nieuwe bloes koffie naast het kopje schenken kaneel op de bloemkool strooien mierikswortel op je brood smeren het eten laten aanbranden rood met wit meewassen je trui verkeerd om dragen een nog te lezen brief verscheuren je bijlage niet meesturen oeps! pardon! excuses! sorry! maar ik deed het niet EXPRES Hennie Pen-Dijkema, 1 februari 2023 |
Thema = 2022-04-26 / Hennie Pen-Dijkema
Als kind was eens een luciferdoosje jouw schatkist.
Een briefje erin met een hart, een pijl en twee namen.
Je verstopte het ergens in huis op een geheime plek.
Het werd gevonden.
Nog dagen daarna werd je geplaagd, kreeg je rode konen.
Hennie Pen-Dijkema |
Thema = Moeder aarde 2022-04-26 / Hennie Pen-Dijkema Maïs munt morel molsla Oregano okkernoot Erwt ermgaard eierplant Dikkoptarwe dirkjespeer Eierpruim engelwortel Rozebottel rogge rijst Abrikoos appel aalbes Artisjok alfalfa Rozemarijn rabarber Dille dadel druif dragon Eigenheimer eikenzwam
Hennie Pen-Dijkema, 6 februari 2022
|
Thema = Fusiegedicht 2021-12-12 / Hennie Pen-Dijkema Verbintenis
Eerst kat uit de boom kijken, dan een knikje, een groet. De polder tussen dijken, hard werken voor geld en goed. De stad met nieuwe wijken, mensen met pet of hoed. Eerst kat uit de boom kijken, dan een knikje, een groet. Stad en land samen vergt moed. Pas na een poosje zal blijken of verbintenis zal verrijken en ieder er evenveel toe doet. Eerst kat uit de boom kijken, dan een knikje, een groet. |
Thema = Covid 19 2021-03-12 / Hennie Pen-Dijkema Stil leven
Als je stil moet leven, een rups ingesponnen in zijn cocon, wachtend, kom je tot bezinning. Meer tijd om na te denken, meer rust en aandacht voor allerlei dingen, waar je aan voorbij ging. Vallend blad, vogels zingend in de tuin, het tikken van de klok, de radio, nu eens op klassiek. Het gaat, maar toch zie je uit naar de dag met volop zonneschijn, een dag om je te ontpoppen. Geen rups meer, maar vlinder, die zijn vleugels verwarmt, dan in vrijheid uitvliegt de wijde wereld tegemoet. Hennie Pen-Dijkema |
[1] 2 3 4 5 6 |