alle (66) gedicht(en) van
'Michiel de Jong'
(overige: zie archief ⇒)
| [1] 2 3 4 5 6 |
| Thema = Covid 19 2021-03-12 / Michiel de Jong Hoop
Als een duveltje uit een doosje grijpt corona om zich heen voorbij aan alle grenzen. legt mensen neer brengt geween. Doktoren met kennis van zaken verdiepen en delen hun weten om samen met leiders dit bizarre tij te keren. Premier en ministers roepen het volk op tot saamhorigheid en verbinding. Kijk een stip op de horizon er gloort hoop. Michiel de Jong 15-12-2020 |
| Thema = jij mag er zijn 2021-03-12 / Michiel de Jong Jij mag er zijn
Uniek jij mens. De één klimt hoog, de ander laag op de ladder. In de open ruimte klinkt geroezemoes en gelach ook biggelen er traantjes. Ergens hoor je babbelaars die je de oren doen toeteren, toch ook grollen en grappen. Ginder zitten de stilzwijgers die jou vragend aankijken en gelijk je hart stelen. Zo brengt elkeen zijn eigen eigenheid in. Een boeiend kleurenpallet met een vleugje roze. Elk mens gewenst. Michiel de Jong 7 december 2020 |
| Thema = In Europa 2018-09-13 / Michiel de Jong  Handel vanuit Schermerhorn Ik, schipper uit Schermerhorn, mijn ‘vaardersvolk’ van dichtbij geworven, zeven koppen sterk, varen met onze trotse schuit: “De Mallagomse Koopman” van het type Fluit, beladen met wijnen, rozijnen olijven, pepers, kaneel en wat balen zout als ballast, van de Republiek richting Oostzee. De lading naar behoren gestuwd, ons schip goed dichtgemaakt. Drie levende katten in ‘t onder tegen rattenkwaad gedonder. Zo vaart onze schuit onder Hollandse luchten het Zwet uit naar de Sont, waar tolheffing opgang doet en ook wij op: vier april 1698 daar niet aan ontkomen. Dwarsgetuigd, met meewind gezwind, doch bij wind tegen is het soebatten en laveren. Soms, luchten zwart als git; zware storm uit ‘t zuidwesten zweept de golven torenhoog, ik laat de boeg de golven breken. Koning Winter laat zich ook horen zet de Oostzee in een dik pak ijs. Veel later dan gedacht valt - toch nog plots - de kreet: LAND IN ZICHT Verrast lopen we Riga binnen. Dan, met graan, huiswaarts: ons SCHERMERHORN. |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-09-11 / Michiel de Jong Volle maan Terschelling in nacht verzonken. Een late vogel, nog op vlucht doorklieft de wolkenloze lucht. De volle maan verstaat het lonken het landschap mysterieus verlicht toont haar betoverend gezicht. Het schelpenpad meandert, knispert, licht zilverachtig als een gidsend lint. Een in rust gestoorde vogel klimt geprikkeld in de vleugels. Met het versterven van ‘t gekras licht een cirkel uit het duister, magisch, als in een korenveld, de schimmel staat er verloren. Als de contouren van de dijk opdoemen ligt de roep van ganzen over het verstilde wad. En de Brandaris wentelt zijn licht. Michiel de Jong |
| Thema = Wandelend in het duister 2018-09-11 / Michiel de Jong Ten einde raad Het duister is hen vreemd, weten blindelings de weg naar de grote volière - hun smulparadijs - het thuis van parkieten, zij laten hen begaan. Voor hem is het een plaag, zij omzeilen zijn valstrikken, bedenksels, jaren aaneen; die grijze dotjes, hem de baas. Hij, ten einde raad. Mijn tip: Kattenkwaad aan zet. Michiel de Jong |
| [1] 2 3 4 5 6 |