alle (63) gedicht(en) van
'2015'

(overige: zie archief ⇒)  
5 6 7 8 9 [10] 11 12 13
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-11 / Eveline Richter

Het weten dat jouw ogenschijnlijk
verdwijnen en verschijnen
slechts schijngestalten zijn
zoals een fluisterboot bijna geruisloos
doorglijdt onder een brug
blijf jij onveranderlijk mijn bestaan



© Eveline Richter
maart 2015
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-11 / Ger Belmer

De beelden

Je bent er nog,
in vaag zwart-wit,
door de tijd verbleekt.

Scherper zijn de beelden
in mijn hoofd.
Bij het horen
van muziek uit die tijd
komen ze tot leven.

Je lacht, je danst, je rok zwiert.
De vrouw die
je had kunnen zijn.

© Ger Belmer, maart 2015
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-11 / Michiel de Jong

Ouder worden

Een dot
zijdezacht
aaibaar en mollig
als een Rubensvrouw.
Zo overrompelend rond
mijn trouwe huisgenoot.

Nu sleept ze
negentien jaren mee
stakerig als
een wandelende tak
zonder zicht en gehoor
louter levend op haar tast.
Tergend traag hapt ze
een prakje weg.
Haar spel
  is bijna af.

Bij mij groeit
gaandeweg het besef
samen te leven met een
versleten makker
 
Michiel de Jong

 
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-11 / Michiel de Jong

afscheid

de foto
een stralend gezicht
soepel golvend haar
glooiingen over z’n lijf,
ingelijst er bij
een getuigenis
van zijn kunnen
- een overwinnaar -

op mijn netvlies
een schriel gezicht
doffe ogen, stekels
waar golvingen zaten,
knokig zijn hele wezen
breekbaar als glas
- een verliezer -

woest golven
mijn gevoelens
van die foto naar
het zo fragiele,
beuken tegen ‘t plaatje
op mijn netvlies,
hoe te bedaren?

Michiel de Jong
 
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-11 / Hennie Pen-Dijkema

Nog één keer

Met dochter en kleinzoon
op reis door het Groninger land.
Genieten van graanvelden,
verre weiden, hoge luchten.

Hier en daar stil houden
bij een plek van vroeger.
Vertellen over zijn geboortehuis,
koffie drinken in een bekend café.

We rijden door dijken heen
naar de laatste, de hoogste.
Er lopen schapen, er is een trap.
Gaan jullie maar, zegt hij,
maar als wij halverwege zijn
roept hij: ik probeer het.

Steunend op zijn kleinzoon
tree voor tree naar boven.
Ik zie hem nog gaan.
Hijgend, maar triomfantelijk
kijkt hij uit over het wad.

We weten alledrie:
dit is de laatste keer.


Hennie Pen-Dijkema, 6 maart 2015
5 6 7 8 9 [10] 11 12 13