vorige pagina 

 volgende pagina

Het moment
 
langzaam draait het rond
vaardige vingers vervormen
zijn groeiende massa elke keer een beetje
dagen weken maanden kan het duren
voor het resultaat bevredigend voelt
 
geleidelijk droogt het in de lucht
staat het broos en kleurloos te wachten
glazuur wordt zorgvuldig aangebracht
het spreekt niet
 
in de besloten hitte
verandert het tot
glanzend sprankelend
wordt alles hard
 
langzaam gaat
de oven open
is het
heel
of
gebarsten
 
 
© Thea de Hilster
 

als mijn hart dan begint met barsten  
verdwijnt ook de aarde
vanonder mijn voeten
 
tussen het licht en donker door
blijf ik vallen
tot niets zich nog bekend voordoet
 
hier waar ik mij eenzaam voel
zal ik zwijgend
mijn tranen laten spreken
 
daar waar jij niet bent
kom ik weer neer
en breek
in een onvergeeflijke stilte
 
 © Sebastiaan Stroosnijder
 

Barst
 
Een barst in de muur die langzaam
uitdijt, je kijkt er al dwars door heen.
De gevel moet gestut.
Licht rammelende kopjes,
een stapel hout valt razend om.
Wanneer gebeurt het weer,
angst en wanhoop sluipen rond.
 
Gesloopte huizen, gesloopte mensen,
een landschap zonder kop-hals-romp.
Wij zitten warm op aardgas,
Groningers staan in de kou.
 Leven in een bevende wereld,
gisteren, vandaag en morgen.
 
Kom op:
we laten ze toch niet
BARSTEN?
 
© Hennie Pen-Dijkema

Droom in duigen
 
Onze koffers gingen open
verhalen, plaatjes over en weer.
Hoe gevormd en zo geworden
lichamelijk, mentaal, spiritueel.
Wij kwamen elkaar nader.
 
Nu het prille is bezonken
investeren in elkander
dieper gaan zien delen
jij en ik meer dan twee.
 
Groeien aan het leven
met geliefden delen
toekomst maken.
 
Edoch, toen gevoelens
geheel werden genegeerd
barstte onze droom uiteen.
 
© Michiel de Jong
 

vorige pagina 

 volgende pagina