alle (6) gedicht(en) van thema
'Hemel'

(overige: zie archief ⇒)  
[1] 2
Thema = Hemel
2012-05-25 / Gerda Hooijberg

Zon in vuur

van geel naar oranje
doorgloeiend naar rood
ondergaan achter zeilen
en windmolenrij

sprakeloos staan we
minutenlang
naar deze silhouetten
in vuur te staren
de oplichtende sterren
als stille getuige

als de vuurbal wegzakt
pak je mijn hand
ineengestrengeld stil
schuilen we bij elkaar
fluweel tegen fluweel
de hemel is nabij

© Gerda Hooijberg
Thema = Hemel
2012-05-24 / Bianca Vernout

ZOLDERKAMER

voor het slapen gaan
staar ik altijd even
naar het zolderraam
kijk naar de sterren
die hoog aan de hemel staan
droom langzaam weg
met jou in mijn gedachten
zie visioenen
in een hemelbed
ik kan bijna niet wachten
jij die mij wakker zal zoenen
voel mij in de zevende hemel

Bianca Vernout ©, 20-4-2012
Thema = Hemel
2012-05-24 / Bianca Vernout

ADEMLOOS

voordat de schemering valt
laat mijn blik zich vangen
de hemel verschiet van kleur
een helder blauw oranje rood
vloeit moeiteloos in elkaar over
tot roze paarsachtig verlicht

de natuur is net een sprookje
alleen een vogel hoor je fluiten
de rust voedt mij die ik hebben wil
ineens is het nachtdonker buiten
ademloos
wind stil

Bianca Vernout ©, 28-04-2012
Thema = Hemel
2012-05-23 / Ger Belmer

Reïncarnatie

De schurk kwam in de hemel
bij 't loket reïncarnatie.
Hij zei: Ik was op aarde
een tijdlang uit de gratie.

Ik kreeg beneden levenslang,
wegens beestachtig gedrag.
Maak van mij dus maar een dier,
en verander mij bij toverslag.

Hij moest een etmaal brommen
in het hemelse gevang.
Voor ons een straf van niks,
voor een ééndagsvlieg héél lang.

© Ger Belmer
Thema = Hemel
2012-05-20 / Thea de Hilster

Tussen hemel en aarde

tussen hemel en aarde
op thermiek en wind
zweeft ze vrij
niets wat haar bindt

vroeger zat ze vast
aan haar aardse bestaan
had kinderen te onderhouden
heeft dat met liefde gedaan

de vader was verdwenen
kon de drukte niet aan
liet niets van zich horen
had haar nooit bijgestaan

ze heeft hemel en aarde bewogen
om vader en moeder te zijn
zichzelf verwaarloosd
hield vast aan schone schijn

de kinderen zijn de deur uit
kunnen op eigen benen staan
nu heeft ze zeeën van tijd
hoeft niet meer klaar te staan

niets wat haar bindt
zweeft vrij als een vogel
tussen hemel en aarde
op thermiek en wind


© Thea de Hilster, mei 2012
[1] 2

archief

zoek

dichters

oud-dichters

thema's

periode/jaar