Reiswee
 
Geen vader en nu ook geen moeder meer.
Geen noodzaak om nog naar de Zaan te gaan.
 
Ik mis de busrit van Zaandam naar Krommenie,
dan reed ik langs de plekken van mijn jeugd.
Ik zag de Bullekerk en het Lyceum,
Flentrop langs de Provinciale Weg.
 
Koog aan de Zaan, Zaandijk, dan Wormerveer,
de Adelaar, bios Corso aan de Javastraat.
Stoere platanen vlakbij het station,
blik op de watertoren van Westzaan.
 
Zaanbocht, Zaanweg honderdveertien,
het grote huis van mijn schoolvriendin.
De Marktstraat, het Noordeinde,
de oude kerk en dan de Kerkstraat in.
 
En aan de rand dichtbij Wessanen
onze straat met op de hoek ons huis.
De treurwilgen, zo frisgroen in de lente,
de Watering, de Nauernasche Vaart.
 
Over de brug naar Krommenie de Padlaan op.
Heilige Weg, het Blok, even zicht op weiland.
Krommeniedijk ligt in de verte,
aankomst op de Kervelstraat.
 
Rosariumhorst, waar mijn moeder woonde,
ze zat op mij te wachten in de hal.
Samen naar de zaal voor koffie en een praatje.
Terugreis, maar dan andersom.
 
Geen vader en nu ook geen moeder meer.
Geen noodzaak om nog naar de Zaan te gaan.
 
 
Hennie Pen-Dijkema, 7 maart 2018
 
Het woord –reiswee- heb ik ontleend aan de voorstelling Neurosen van Hans Dorrestijn,
Vrouwkje Tuinman en Ingmar Heytze. Ingmar Heytze gebruikte dit woord

Op het water
 
Wanneer je langzaam loopt
langs de lange rechte vaart
zie je de wolken dansen
op het wateroppervlak
 
tussen de eenden en hun kuikens
wuivend riet op rimpelingen
die de wind speciaal voor hen
stilletjes blaast
 
zachtjes komt een bootje
elke roei een plonsje
wolken bewegen even mee
iets wilder in de korte beweging
 
ik groet de man in zijn bootje
tikt zijn pet als wedergroet
hengels steken buitenboord
hoef niets te zeggen, vragen
 
©A.K.